źródło: Wikipedia, autor: SilverTree
W środę (26 marca) opublikowaliśmy portret Białegostoku, miasta położonego tuż przy wschodniej granicy Polski, a tym samy i Unii Europejskiej. Granica z Białorusią i bliskość Grodna jest ważnym aspektem białostockiej tożsamości. Miasta te zawsze odnosiły się do siebie w czasach, gdy nie dzieliła ich granica. Dziś mimo granicy mieszkańcy Grodna i okolic masowo przyjeżdżają do Białegostoku na zakupy, choć także nie gardzą ofertą kulturalną. Z oficjalnych rachunków wynika, że obywatele Białorusi zostawili po naszej stronie granicy miliard złotych. Ile jeszcze zostało nieoficjalnie?
Graniczność to jednak tylko jeden z wymiarów białostockiej tożsamości, miasta liczącego prawie 300 tys. mieszkańców, silnego ośrodka akademickiego i kulturalnego. Niestety, potencjałowi temu nie odpowiada siła lokalnej gospodarki. Słaby rynek pracy nie tworzy atrakcyjnej oferty zatrudnienia dla absolwentów lokalnych uczelni, emigracja to palący problem miasta i regionu. Co zrobić, żeby zatrzymać najdynamiczniejszych mieszkańców? Zapraszam do lektury portretu Białegostoku przedstawionego w najnowszej „Polityce” i do dzielenia się uwagami. I tradycyjnie też zapraszam do plebiscytu na najważniejszy symbol współczesnego Białegostoku.
Co jest najważniejszym symbolem współczesnego Białegostoku?
- Pałac Branickich (59%)
- Opera i Filharmonia Podlaska (9%)
- Rynek Kościuszki (7%)
- Klub Jagiellonia Białystok (6%)
- Galeria Arsenał (5%)
- Żadna z powyższych odpowiedzi (5%)
- Węglowa (3%)
- Ulica Lipowa (2%)
- Bojary (2%)
- Architektura modernistyczna okresu PRL (1%)
- Ratusz (0%)
1 kwietnia o godz. 12:32 623
Pochodzę z Białegostoku i uważam że jest to bardzo ładne miasto. Z miłą chęcią tam wracam
8 kwietnia o godz. 17:03 654
Cóż, widzę, że dyskusja tutaj nawet się nie rozpoczęła… To może ja.
Patrząc na mapę widzimy, że wokół Białegostoku nie ma dużych miast. Białystok chcąc nie chcąc musi być metropolią dla całej Polski północno – wschodniej. Widać to choćby po Operze Podlaskiej, która wydawała się czymś absurdalnym, a tymczasem dużo ściąga widzów i bilety ma wyprzedane. Tam po prostu była potrzebna taka instytucja kulturalna.
9 kwietnia o godz. 13:47 661
Białystok chwali się „zrewitalizowanym” rynkiem Kościuszki. Pomijając już kwestię, że nie jest to rewitalizacja, a raczej remont lub renowacja, rynek z ratuszem same w sobie zdradzają problem Białegostoku: są za małe na hipotetyczne metropolitalne ambicje. Same w sobie bardzo zgrabne – i rynek i ratusz zdradzają swoją prowincjonalność. Nic w tym złego, wręcz odwrotnie, proporcje, skala i autentyczność proszą się o dostrzeżenie, docenienie i zgodne z tym działanie. Miasto nadęte megalomanią zepsuje własny rynek. Nie są to rzeczy całkiem sprzeczne, ale należy się ostrożność. Jest dość obszarów, w których mógłby być Białystok ważny i cenny, bez nadymania się. Pierwsza rzecz pod rozwagę to kierunek horyzontalny i zagęszczenia ku centrum oraz daleko idąca różnorodność w ramach spójnej całości. I w urbanistyce i w systemie i w architekturze i w przepływach logistycznych i w przejawach życia.
17 kwietnia o godz. 0:25 717
Białystok, miasto undergroundowego tańca ulicy, półświatek młodych retorów ruchu , kreujących dynamiczną, jakże ulotną sztukę ruchu, sztukę tańca, niemożliwą do uchwycenia i uwiecznienia. Definitywnie, jako przedstawiciel klasy tanecznej mogę odwołać się do zadanego wyżej pytania, śmiało i dumnie rzec, iż Białystok odznacza się na mapie Polski buntowniczą bohemą artystyczną, są tu ludzie kreatywni, obdarzeni, jakże zaniedbywaną w naszych czasach pasją. Ludzie Ci, pragną możliwości rozwoju, aktywizmu, aczkolwiek miasto nie jest gotowe na dialog w formie zażartej wymiany argumentów. Mimo, iż ten ośrodek kultury czerpie z niej korzyści, daje bardzo mało od siebie. Tajniki mecenatu i kooperacji artystów z wizerunkiem miasta są karygodne. Białystok, artystycznie rozkwita, lecz jak długo utrzyma owe lotne kwiaty w granicach swojego terytorium?