Kraków. Przyczajony tygrys, zblazowany smok

Kraków wydaje się najbardziej oczywistym z polskich miast – najbardziej oczywistym w tym sensie, że daje się dobrze zdefiniować poprzez wszystkie atrybuty miejskości: miejską i mieszczańską tradycję, polityczne znaczenie w historii, współczesne zasoby rozwojowe – wiedzę, ludzi, kulturę, położenie. Ta oczywistość jednak gubi, bo łatwo wpycha myślenie o Krakowie w stereotypy i autostereotypy. Wielu krakowian jest bardzo zadowolonych z siebie, uznając, że ich miasto już jest europejską metropolią. Póki co musi jednak umocnić swoją pozycję drugiej metropolii w Polsce. Ludzie spoza Krakowa zapatrzeni w jego „naturalne” walory, decydujące o turystycznej atrakcyjności, nie dostrzegają z kolei, że w mieście tym rozwija się bardzo ciekawa scena high-tech, pojawiają ciekawe start upy, a w tle dynamicznie rośnie serwis globalnych usług biznesowych zatrudniający już 35 tys. osób. 

Złożoność Krakowa analizuje Paweł Kubicki w doskonałej książce „Miasto w sieci znaczeń. Kraków i jego tożsamości”. Polecam ją każdemu jako lekturę obowiązkową, by się w myśleniu o Krakowie zresetować i wyjść poza schemat stereotypu. A już w najbliższą środę zapraszam do lektury raportu o Krakowie w naszym cyklu „Portrety miast polskich”: o grodzie Kraka piszą m.in. Janina Paradowska, Marta i Adam Szostkiewiczowie, Rafał Romanowski, Piotr Sarzyński, Piotr Pytlakowski, Michał Kudłacz i Edwin Bendyk.

Tradycyjnie też zapraszamy do odpowiedzi na pytanie kwestionariusza o najważniejszy współczesny symbol Krakowa: