Katowice. Zrozumieć Śląsk

Już w najbliższą środę ukaże się „Polityka” z kolejnym miejskim portretem – tym razem czas na Katowice. Oczywiście nie sposób pisać o nich w oderwaniu od kontekstu całej śląskiej konurbacji, gdzie nie widać granic administracyjnych, lecz doskonale czuć granice historyczne i kulturowe nie tylko między samymi miastami, lecz także dzielnicami.

Zapraszając do lektury naszego raportu, piszemy na łamach „Polityki”:

Katowice, wielki plac budowy. Monumentalne inwestycje mają przenieść miasto w przyszłość. Tę jednak równie trudno sobie wyobrazić, jak zrozumieć przeszłość – im odleglejsza tym gorętsze wywołuje dyskusje, których stawką jest tożsamość nie tylko mieszkańców Katowic, lecz całego Śląska. Tożsamość ekonomiczna, budowana przez dekady na micie „czarnego złota” – węgla i kulturowa, opierająca się na śląskiej odrębności. Oba wymiary zawsze tworzyły złożony splot, którego reszta Polski nigdy dobrze nie rozumiała. I nadal nie rozumie. W naszym cyklu „Portrety miast polskich” nadszedł czas na Katowice, podjęliśmy więc próbę choć częściowego rozsupłania śląsko-katowickiego węzła. Pomagali nam w tym pisarze, naukowcy, społecznicy, urbaniści, ekonomiści, kultury oficjalnej i alternatywnej. Prezentujemy wyniki wspólnej pracy – powstał raport będący w istocie skondensowanym szkicem rozdziałów księgi jaka powinna powstać, by przedstawić burzliwy proces śląskiego godzenia przeszłości z przyszłością.

Zapraszamy do komentowania naszej pracy, a już teraz tradycyjnie zachęcamy do wypowiedzi w naszym kwestionariuszu – jaki jest najważniejszy symbol współczesnych Katowic?